Waarderhaven
Waarderhaven 1935 - 2012 update 30 juli 2012

Normen en waarden
Wie een luchtopname analyseert van de Waarderhaven, zoals die NU via Google Earth te bekijken is kan zich voorstellen dat oud-burgemeester, Mr. Bernt Schneiders, zich zorgen maakte over brandveiligheid.


Klik voor
lucht/boven weergave

Toch is er niets nieuws onder de zon.
Op een bewonersavond, gehouden in de kantine van de toenmalige groente-veiling aan de Industriehaven - begin februari 1966- waren het de bewoners zelf die de gemeente voorhielden dat de haven brandgevaarlijk was.
Er werd niets mee gedaan… (onder burgemeester Cremers)


In de verordening van 1997(!) werd gesproken over een NEN-Norm 6068 en werd de verantwoording voor ligplaatsen die door de gemeente worden verhuurd, bij de bewoners neergelegd.
Geen sterveling die toen kon uitleggen wat NEN6068 was.  Gezocht met Google: Geen treffers gevonden.

Op www.waarderhaven.nl staat een link naar een foto-reportage over die ruimte, gemaakt in 2008, maar nog onveranderd actueel eind 2014.

De norm, niet gericht op woonschepen(!) hield in dat zijden op minder dan 5 meter van elkaar tenminste 30 minuten branddoorslagvast moesten zijn.
Omdat de norm en de inzichten van de uitvoerende ambtenaren blijkbaar niet verder gingen dan landelijke richtlijnen en totaal geen rekening hielden met een haven, die daar toen al een dikke 60 jaar lag
rees er verzet tegen de verordening.
Immers, hier liggen de boten niet voor-de-wal, met kopse kanten die redelijk simpel aan die eisen konden voldoen. Hier liggen de schepen zij-aan-zij en dicht op elkaar, zodat de hele boot totaal verbouwd moest worden.
De kosten waren onredelijk hoog voor de bewoners. - zie verderop voor de eisen-
Het vage resultaat van protesten was, dat een mondelinge toezegging werd gedaan dat in de Waarderhaven niet stringent zou worden gehandhaafd.

Gedogen, of handhaven
Nadeel van mondelinge toezeggingen is dat ze op elk moment kunnen worden herroepen, hetgeen dan ook gebeurde.
Aanleiding daartoe was de Enschede-ramp, die totaal geen overeenkomst heeft met bewoonde woonschepen en later de cafébrand in Volendam, eveneens een rampzalige samenloop,
maar ook weer een die totaal niets te maken heeft met bewonen van een woonschip.

Voortaan heette het niet langer "gedogen", maar handhaven.
De lange wanden van de woonschepen in onze haven, moesten voortaan tenminste 30 minuten branddoorslagvast zijn, ramen van peperduur Pyroguard glas, in stalen~ , of hardhouten kozijnen en vast vergrendeld, de deuren zelfsluitend en
er moesten twee vluchtwegen zijn, die nergens anders dan bij de ingang, samenvielen.
Geen ventilatie meer onder je platte dak! Regels die lijnrecht staan tegenover inzichten van volksgezondheid.
Dat was de inspanning van burgemeester Jaap Pop.

Een extreem geval uit die tijd:
De verhuurder van een woonark in de Waarderhaven, kreeg aanschrijving dat de ramen aan de steigerkant (op minder dan 5 meter van de overbuurman aan dezelfde steiger), branddoorslagvast moesten worden.
De verhuurder bedacht een goedkopere oplossing en timmerde eenvoudig het grote raam helemaal dicht.
Geen raam, geen voorschrift...


Verantwoording
De eerste die er, na 63 jaar probleemloos wonen (voor wat brand betreft) wat aan ging doen, was (inmiddles oud-) burgemeester Schneiders.
Hij kreeg de erfenis van zijn voorganger en was aanvankelijk niet bedacht op wat er onder de watergeuzen reeds speelde.

Haarlems Dagblad citeert 6 januari 2009


Hij zal vooruit niet hebben overzien welke consequenties aan dat havengebeuren vastzaten, maar bleek gaandeweg meer dan geinteresseerd en vastbesloten zijn wil op te leggen aan die waterzigeuners.
mr. Bernt Schneiders voelde zich verantwoordelijk en moest er niet aan denken op het matje te moeten komen bij mr. Pieter van Vollenhove. (onderzoekscommissie bij rampen)
Hij beweerde later met een roestvrij-stalen gezicht "compassie" te hebben met de bewoners. Wel, dat heeft hij dan perfect weten te camoufleren!

 


even een sprongetje...

Onderhoud
Om de dertig jaar moeten de schoeiing, de steigers en de meerpalen vervangen worden.
Na de oorlog werd, in 1948, grote wrakopruiming gehouden en een nieuwe inrichting gemaakt voor inmiddels wat grotere maat woonschepen.
Er lagen toen 26 steigers...
In 1978/79 was deze indeling aan vervanging toe en ontstond de indeling die we nu kennen.
Tijd voor baggerwerk en grote aanpak.


klik voor grote weergave

Om de klus goed aan te pakken en mede om aan klachten van de naaste buren (de Industrieking) tegemoet te komen, werden alle schuurtjes aan de noordzijde platgewalst.
Aan de zuidzijde was dat, tengevolge van de bruggenbouw (1970) eerder al gebeurd!


klik voor groter

Er werd 7 meter diep, bij ligplaatsbreedte, anderhalve meter diep grond uitgegraven en voorzien van schone grond.
Aan deze "gecultiveerde" grond hing wel een prijskaartje


klikken voor groter plaatje

De strook áchter deze tuintjes, stond op bestemmingsplantekeningen toen nog als "verkeersdoeleinden". --Aanleg 2e industrieweg--, waarvan toen eigenlijk al wel bekend was, dat die nooit zou komen.
Om te voorkomen dat de waterbewoners ook die grond zouden inpikken, werd er grove aanplant ingezet.
Tot op zeker moment die aanplant vrij plotseling massaal het loodje legde! Gifgrond!

Niet zó raar, zijnde Industriegrond van voormalige metaalsmelterij Leon Broder aan het Spaarne, die aan de Waarderveldweg een opslagloods had staan.

Er is, door de gemeente nooit iets met die gifgrond gedaan. Niet gezuiverd, niet afgeschermd, niet afgedekt. Niets…

De vrijstrook met bestemming 2e industrieweg, achter de toemalige schuurtjes...

klik voor groter plaatje

Voorbij de oude loods, lag van oudsher weiland, waar ooit koetjes graasden. Bewoners die zich dat herinnerden, meenden dat het met dat gif wel mee zou vallen
en begonnen hun tuintjes uit te breiden.
Ook daartegen werd door de gemeente niets ondernomen.


Grote Renovatie
Nu staan we opnieuw voor een opfrissertje.
Nieuwe steigers, nieuwe beschoeiing, uitbaggeren, maar intussen zijn er, zoals dat genoemd wordt: "voortschrijdende inzichten".

Te beginnen bij die grond:
Alle, destijds gecultiveerde, tuinen zouden opnieuw gif bevatten. ???????????
De mensen hebben dus jarenlang betaald voor een gecultiveerde giftuin…
De strook, waar de gemeente naliet iets mee te doen (en die de bewoners hebben opgeknapt voor eigen gebruik),
maar ook die gecultiveerde tuintjes moeten afgegraven worden en weer wordt niet alles verwijderd maar slechts afgedekt.
Hoe lang het duurt, voordat de hoger gelegen Industriegrond ook de, nu af te graven, grond weer vervuild is giswerk.

Om dat te kunnen doen, moet alle bebouwing en ook alle begroeiing er af!
Schuren, bij de vorige renovatie, met bouwvergunning geplaatst, moeten plat, want er zit gif onder!
Waar de bewoners met hun spullen naar toe moeten, is op moment van dit schrijven nog steeds niet bekend.

Dan: nieuwe beschoeiing, maar...
Nu dan toch alles aangepakt moet worden, moet dan niet gelijk gewerkt worden aan die brandveiligheid?
Het vuurwerksyndroom?

Er werden plannen gemaakt, adviezen ingewonnen en voorstellen gedaan.
Om ietsje meer veiligheid te krijgen zou je aan weerszijden twee of drie open plekken moeten maken.
"brandgangen" waardoor slechts een cluster tegelijk in gevaar komt.
De theorie van de brandweer was dat een oppervlakte van maximaal 1000 m2, met bluswater te bestrijken en te bestrijden was.
Probleem een van die aanpak was: Waar laat je die boten die op die geplande plaatsen liggen?

Elke ligplaats is potentiële woonruimte en kan daarom niet zomaar worden opgeheven en ligplaatsen elders waren niet te vinden.
Probleem twee was dat binnen de clusters, de schepen nog altijd te dicht op elkaar lagen en dus alsnog aan al die eisen moesten voldoen.

Er werd een variant bedacht, die ingrijpend, maar uitvoerbaar was.
Het speelveldje aan de oostzijde laten vervallen, de weg er omheen en de bergingen rondom, laten staan en dat stuk gedeeltelijk uitgraven, om zo die vier boten te huisvesten.
Dat loste wél het huisvestingsprobleem op, echter niet het probleem van die "clusterbommen"!


Meer ruimte
Er zijn dwaze en minder dwaze voorstellen gedaan, maar het bleek wel dat het probleem waar onze burgemeester zich voor geplaatst zag, niet zo makkelijk was op te lossen.
Eindelijk kwam er, VANUIT DE BEWONERS een variant 8 uit: Verder, maximaal, uitgraven!
Dat hield in dat de haven zijn speelveldje, omringd door stevige bomen, zou opgeven om zodoende ruimte te creëren voor woonschepen.

Dat betekende dus: Ook het weggetje om het speelveldje en ook de bergingen weg, maximale ruimte!
Wel werd ons op het hart gedrukt dat eventuele aanpassing strikt binnen de op kaart staande bestemming "WS" woonschepen, diende te blijven.
De omliggende grond, voorheen jarenlang in gebruik bij het woonwagencentrum Waarderveld, was verkwanseld aan de industrie. En daarmee verspeelde de gemeente de enige mogelijkheid
om de haven te maken, zoals een woonschepenhaven tegenwoordig moet zijn

update 1 augustus 2014:
De bedoelde "industriegrond". voorheen woonwagenkamp, lag nog lange tijd volkomen braak...(kijk eens met Google Earth "Waarderveld")

op plaatje klikken voor grote weergave

Een hulptekening en de maten, dankbaar overgenomen via Google Earth, lieten zien dat het mogelijk moest zijn na uitgraven van de haven, álle ligplaatsen op grotere afstand te krijgen, zodanig
dat aan elke steiger aan weerszijden een woonark lag en daarna aan weerszijden (behalve aan de uiteinden) 5 meter open ruimte.
Naberekening door deskundigen gaf groen licht.

De kern was er.
De renovatie, die al in de planning stond, kon van start gaan, maar...
Naast nieuwe beschoeiing, steigers, meerpalen, naast het afgraven van grond, kwam daar nu een kluif bij!
Een totaal nieuwe indeling.

voor grotere weergave klikken.

Enerzijds een geluk dat bij al dat sloop~ en graafwerk, meteen een brand-veiliger indeling kon worden gerealiseerd, anderzijds het gegeven dat je, om zo een omvangrijke klus te klaren "even" met zeker 25 woonboten in je maag zat.

Ligplaatsen elders zijn er niet. In de haven blijven liggen, maakt het werk onuitvoerbaar.
Maar waar laat je 25 schepen?
En waar laten die mensen hun spulletjes uit hun schuren die plat moeten?

Een bureau kreeg opdracht om te inventariseren waar men aan begon, maar de vragenlijst gaf erg weinig vertrouwen

Vergroot met klikken

Toen dan ook nog eens de opdracht werd verruimd, zodanig dat niet alleen een studie moest worden gemaakt van grondgebruik op de haven, maar ook op alle andere locaties, ging de zaak (te) lang duren.


Maak een keuze:
Meer gedetailleerde uitleg van deze update, of

Terug naar keuzelijst